Change ทอม to เธอ

"ฉันไม่ชอบผู้หญิง"
"ฉันเกลียดผู้หญิง"
"ผู้หญิงเป็นเพศที่หน้าขยะแขยง   เห็นแก่ตัว  และสุดแสนยากที่จะเข้าใจ"
      
     คำพูดเหล่านั้นวนเวียนอยู่ในหัวของสาวหล่อที่กำลังแต่งตัวอยู่หน้ากระจก ภาพตรงหน้าของเธอคือผู้หญิงผมสั้นคล้ายทอม  แต่เธอกำลังจะเนรมิตตัวเองให้กลายเป็น'ชาย'จริงๆ  ซึ่ง...มองเผินๆก็เหมือนผู้ชายคนหนึ่ง  หากมองจ้องเข้าไปดีๆ จะพบกับแววตาสีน้ำเงินอมฟ้าประกายสวยงามตามประสาลูกครึ่ง  ขนตายาวเป็นแพ  คิ้วหนาที่รับกับหน้าขาวๆ ทำให้เมื่อแต่งเป็นชายทำให้ดูเข้มยิ่งขึ้น  แต่ความเป็นจริงแล้ว...หล่อนก็ยังคงเป็นผู้หญิง... นามว่า วาเนสซา...
     

      เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น  เรียกความสนใจของเธอจากกระจกมาทางหัวเตียงที่วางโทรศัพท์ของเธออยู่  เธอเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียง ดวงตาเรียวคมนั้นมองเบอร์โทรศัพท์ที่คุ้นเคยก่อนจะกลอกตาอย่างเบื่อหน่าย  หลายครั้งแล้วที่ผู้หญิงคนนั้นโทรมา  และเธอไม่ค่อยสนใจจะรับมันนัก  แต่ครั้งนี้เหมือนมีอะไรมาดลใจให้เธอกดรับสาย

 

"ว่าไงครับ"

 

[เดี๋ยวตีตายเลย  แม่บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าอย่าทำตัวเป็นทอมแบบนี้]

 

"ผมไม่ใช่ทอม ผมเป็นผู้ชาย"

 

[วาเนส แม่ไม่ชอบนะ  เป็นปกติเดี๋ยวนี้]

 

"ค่ะแม่" น้ำเสียงของวาเนสซาอ่อนลงเป็นเสียงปกติและห่อไหล่ลง  ไม่ว่าเธอจะต่อต้าน 'ผู้เป็นแม่' ของเธอแค่ไหน  สุดท้ายเธอก็ต้องยอมแม่ของเธออยู่ดี

 

[แล้วนี่เราทำอะไรอยู่ ทำไมกว่าจะรับโทรศัพท์นาน?]

 

"แต่งตัวค่ะ"

 

[แต่งตัว? ลูกจะไปไหน]

 

"เรื่องของหนูเถอะค่ะ" เธอตัดบทด้วยน้ำเสียงห้วนๆและไม่ตอบคำถามของผู้เป็นแม่ของเธอ

 

[จะไปเที่ยวหรือเปล่า แต่งตัวดีๆนะลูก กระโปรงอย่าสั้นมาก แล้วเสื้อก็ไม่ต้องหวาบหวิวมากนะ แล้ว...]

 

"กระโปรงทุกตัวที่หนูมีมันสาบสูญไปแล้วค่ะ แค่นี้นะคะ"

 

    วาเนสซากดวางสายไปอย่างไร้เยื่อใยและกำลังจะกดปิดเครื่องเผื่อแม่จะโทรมาอีก คำพูดที่เธอเคยคิดในตอนแรกก็เวียนเข้ามาอีกครั้ง สาเหตุมันมาจากผู้หญิงคนนี้เพียงคนเดียว.. มันทำให้เธอต้องผันตัวเองเป็นอย่างที่เธอเป็นในทุกวันนี้ ซึ่งเธอก็ยังไม่สามารถแน่ใจได้ว่าเธอเป็นแบบใด เพราะเธอยังไม่มีอะไรยืนยันความรู้สึกของเธอได้  แต่เธอยังไม่อยากคุยกับแม่เธอตอนนี้  เธอกลัวกำแพงที่เธอได้สร้างไว้จะพังลงมาอย่างง่ายดาย แต่ก่อนที่จะได้ปิดเครื่องก็มีอีกสายโทรแทรกเข้ามาเสียก่อน เธอมองเบอร์โทรศัพท์นั้นและยิ้มออกมา เป็นอีกเบอร์ที่เธอคุ้นเคย และกำลังจะออกไปพบกับเจ้าของเบอร์นี้แล้ว

 

"ว่าไง ไมค์"

 

[อีกนานมั้ยไอ้เนส รอนานแล้วนะ]

 

"แต่งตัวอยู่ครับ เดี๋ยวจะรีบไปแล้ว"

 

[เออๆ รีบมานะเว้ย]

 

หลังจากสนทนาพอรู้เรื่องแบบสั้นๆเสร็จ วาเนสซาก็กดวางสายไป เธอเดินไปหยิบหมวกมาใส่ทับผมสีน้ำตาลเข้มซอยสไลด์สั้นที่บริเวณคอเป็นอย่างสุดท้ายที่ทำให้การแต่งเป็นชายของเธอดูสมบูรณ์แบบ  ก่อนจะสะพานเป้แล้วเดอนไปหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงยีนส์

 

"ขอให้ได้ผ่อนคลายบ้างเถอะ"